განმარტა: რატომ არის არასრულფასოვანი იმის თქმა, რომ ფერმერების მხოლოდ 6% სარგებლობს MSP-ით
შეიძლება გონივრულად დავასკვნათ, რომ არსებული MSP/დარწმუნებული ფასების სისტემა მოიცავს 25 მილიონზე მეტ ფერმერს ყველა კულტურების, მათ შორის წიწაკისა და ზეთისხილის ჩათვლით. რეალური რიცხვი შეიძლება იყოს 15-დან 25 პროცენტამდე.
მთლიანობაში, საფუძვლიანად შეიძლება დავასკვნათ, რომ არსებული MSP/დარწმუნებული ფასების სისტემა მოიცავს 25 მილიონზე მეტ ფერმერს ყველა კულტურაში, მათ შორის წიწაკისა და ზეთის თესლების ჩათვლით. (ფაილის ფოტო) ინდოელი ფერმერების მხოლოდ 6% სარგებლობს მინიმალური მხარდაჭერის ფასებით (MSP). ეს მაჩვენებელი იმდენად ფართოდ არის ციტირებული - განსაკუთრებით ახლახან მიღებული ფერმერების პროდუქციის ვაჭრობისა და კომერციის (ხელშეწყობისა და ხელშეწყობის) აქტის კონტექსტში, რომ ის გახდა ფაქტოიდი ან თუნდაც ტრუიზმი.
რაც არის, არ ითვლება
6%-იანი მაჩვენებლის აშკარა წყაროა შანტა კუმარის ხელმძღვანელობით ინდოეთის სურსათის კორპორაციის რესტრუქტურიზაციის უმაღლესი დონის კომიტეტი (FCI). 2015 წლის იანვარში წარდგენილ ანგარიშში აღნიშნული იყო, რომ 2012-13 წლებში ქვეყნის 90,20 მილიონი სოფლის მეურნეობის ოჯახებიდან მხოლოდ 5,21 მილიონმა მიჰყიდა პედი და ხორბალი სახელმწიფო შესყიდვების ნებისმიერ სააგენტოს. ანუ 5,8%-ზე ნაკლები. თავის მხრივ, კომიტეტმა თავის ანალიზს დააფუძნა ნიმუშების კვლევის ეროვნული ოფისის (NSSO) „ინდოეთში სოფლის მეურნეობის შინამეურნეობების მდგომარეობის ძირითადი ინდიკატორები“ ანგარიშზე 2012-13 ფერმერული წლის (ივლისი-ივნისი).
თუმცა, შანტა კუმარის პანელი მხოლოდ პედის (დაფქვილი ბრინჯი) და ხორბალს უყურებდა. მიუხედავად იმისა, რომ სახელმწიფო შესყიდვების დიდი ნაწილი, ეჭვგარეშეა, შემოიფარგლება მხოლოდ ამ ორი მარცვლეულით - 76,49 მილიონი ტონა (მლნ) პედი და 38,99 მტ ხორბალი, რომელიც იყიდა FCI-მ და სახელმწიფო სააგენტოებმა 2019-20 წლებში, ღირდა თითქმის 215,000 მილიონი რუპია მათ შესაბამის MSP-ში. - სხვა კულტურებიც უნდა იყოს გათვალისწინებული.
თანდართულ ცხრილში მოცემულია მონაცემები ძირითადი კულტურების შესყიდვის შესახებ 2019-2020 წლებში: ბალზამი/ბრინჯი და ხორბალი FCI-ის მიერ; ჭანა (წიწილა), არჰარ/ტურ (მტრედის ბარდა), მთვარე (მწვანე გრამი), მიწისთხილი და რაფსი-მდოგვი ინდოეთის ეროვნული სასოფლო-სამეურნეო კოოპერატივის მარკეტინგის ფედერაციის მიერ (NAFED); და ბამბა ინდოეთის Cotton Corporation-ის მიერ. ის ასევე მოიცავს რძის კოოპერატივების მიერ რძის შესყიდვას, რომლებიც ძირითადად კვაზი-სახელმწიფო ორგანიზაციებია, რომლებიც ფერმერებს უხდიან გარანტირებულ ფასებს, თუნდაც ტექნიკურად არა MSP. მათი შეგროვება 2018-19 წლებში საშუალოდ შეადგენდა 507,69 ლარს კგ დღეში ან 18,53 მტ ყოველწლიურად.
მონაცემები არის 2018-19 წლები და რძის კოოპერატივების შესყიდვები ჩანს, რომ ამ კულტურების შესყიდვა სულაც არ არის უმნიშვნელო მათი სავარაუდო წარმოების მიმართ. კოეფიციენტები არის 29,5 პროცენტიდან 43 პროცენტზე მეტზე პედი/ბრინჯის, ხორბლისა და ბამბისთვის, 18-19% ჭანასა და არჰარ/ტურში, 10% რძეში და 7-9% მდოგვისა და მიწისთხილში.
ზემოაღნიშნული პროცენტები კიდევ უფრო მაღალი იქნება, თუ გამოითვლება ფერმერების მიერ რეალურ გაყიდვებზე. აიღეთ რძე, სადაც თავად მთავრობის წარმოების შეფასებები ალბათ უფრო მაღალია . მაგრამ 2018-19 წლებისთვის 187,75 მტ გამოშვების მაჩვენებელიც რომ იყოს სწორი, მისი ნახევარზე მეტი (ვთქვათ, 90 მტ) იქნება საბაზრო ჭარბი, ფერმერული ოჯახების მიერ თვითმოხმარების შემდეგ. კოოპერატიული შესყიდვების თანაფარდობა - რისთვისაც არსებობს ავთენტური მონაცემები რძის განვითარების ეროვნული საბჭოსგან (NDDB) - იქნება რძის გაყიდვადი ჭარბი ოდენობის მინიმუმ მეხუთედი.
რძის გარდა, შაქრის ლერწამი არის კიდევ ერთი კულტურა, რომელსაც სახელმწიფო უწყებები თავისთავად არ ყიდულობენ. ლერწმის ფასები, მიუხედავად ამისა, ფიქსირებულია მთავრობის მიერ, შაქრის ქარხნები კანონიერად ვალდებულნი არიან გადაიხადონ ცენტრის სამართლიანი და ანაზღაურებადი ფასი (FRP) შეძენიდან 14 დღის განმავლობაში. ისინი ყიდულობენ მთლიანი მოსავლის დაახლოებით 80%-ს. მხოლოდ მათ მიერ 2019-20 წლების სეზონში (ოქტომბერი-სექტემბერი) დაქუცმაცებული ლერწმის FRP ღირებულება 75,585 მლნ.
Express განმარტაარის ახლატელეგრამა. დააწკაპუნეთ აქ შემოუერთდით ჩვენს არხს (@ieexplained) და იყავით განახლებული უახლესი ამბებით
დაუფასებელია
მაშ, როგორ ხდება ეს ყველაფერი ფერმერების მხოლოდ 6%-ით MSP თეორიას? პასუხი არის ის, რომ ეს ხშირად განმეორებადი რიცხვი აშკარად არ არის შეფასებული. ეს ასეა მაშინაც კი, თუ ადამიანმა უნდა განიხილოს მხოლოდ პედი და ხორბალი.
ადრე ნახსენები NSSO ანგარიშის თანახმად, ინდოეთის დაახლოებით 90,2 მილიონი სოფლის მეურნეობის 44,84 მილიონი ან თითქმის ნახევარი ამუშავებდა ბალახს 2012 წლის ივლის-დეკემბერში და კიდევ 8,46 მილიონი 2013 წლის იანვარ-ივნისში.
გარდა ამისა, იმ წელს ხორბალი 35,23 მლნ (39%) გაიზარდა. თუ ინდოეთის ბრინჯის/ბალიშის პროდუქციის 43,4% და ხორბლის 36,2% რეალურად შეძენილი იყო სამთავრობო უწყებების მიერ, აშკარაა, რომ MSP-ის სარგებელი გაცილებით მეტი იქნებოდა ვიდრე შანტა კუმარის კომიტეტის ანგარიშში მოცემული 5,8%. სურსათის სამინისტროს საკუთარი მონაცემები აჩვენებს, რომ 2019-20 წლებში MSP შესყიდვით ისარგებლა 11,06 მილიონმა ფერმერმა და 4,06 მილიონმა ხორბლის ფერმერმა. ორმაგი დათვლის აღმოფხვრის შემდეგაც კი (პენჯაბისა და ჰარიანას ფერმერები ამუშავებენ ორივე მოსავალს), ისინი დაამატებენ 13-13,5 მილიონს, რაც ბევრად აღემატება შანტა კუმარის პანელის შეფასებით 5,21 მილიონს.
შეიძლება ანალიზის გავრცელება სხვა კულტურებზეც. NSSO-ს ანგარიშში შეფასებულია ბამბის მთლიანი მზარდი შინამეურნეობები 7.55 მილიონი, ხოლო შაქრის ლერწმის 6.2 მილიონი. მათგან 10 მილიონამდე შეიძლება ისარგებლოს MSP ან FRP. NDDB-ის 2018-19 წლიურ ანგარიშში რძის პროდუქტების კოოპერატივების მწარმოებელ-წევრთა საერთო რაოდენობა 16,93 მილიონს შეადგენს. თუნდაც მათი ნახევარი არ იყოს რეგულარული დამსხმელი, დღეს მაინც იქნება დაახლოებით 8 მილიონი ფერმერი, რომელიც ყიდის რძეს მინიმალურ გარანტირებულ ფასად. უფრო მეტიც, კოოპერატივების არსებობა უზრუნველყოფს კერძო რძის მწარმოებლების გადახდის უფრო ახლოს ყოფნის ტარიფებს.
ასევე განმარტებული | რატომ არის რაჯასტანი პირველ შტატებს შორის, როდესაც საქმე ეხება ქალების წინააღმდეგ დანაშაულს
მთლიანობაში, საფუძვლიანად შეიძლება დავასკვნათ, რომ არსებული MSP/დარწმუნებული ფასების სისტემა მოიცავს 25 მილიონზე მეტ ფერმერს ყველა კულტურაში, მათ შორის წიწაკისა და ზეთის თესლების ჩათვლით. მნიშვნელიდან გამომდინარე - 2015-16 წლების სოფლის მეურნეობის აღწერის მონაცემებით, საოპერაციო მეურნეობების საერთო რაოდენობა 146.45 მილიონს შეადგენს - რაც ითარგმნება 15%-დან 25%-მდე. რა თქმა უნდა, არა 6%.
ᲒᲐᲣᲖᲘᲐᲠᲔᲗ ᲗᲥᲕᲔᲜᲡ ᲛᲔᲒᲝᲑᲠᲔᲑᲡ:
