განმარტა: ინდოელები უფრო მეტად უკავშირდებიან თავიანთ რეგიონალურ იდენტობას თუ ეროვნულ იდენტობას?
პასუხები გვაფრთხილებს იმ ფაქტზე, რომ ენა რჩება მნიშვნელოვან ემოციურ ფაქტორად, მაგრამ მისი პოლიტიკური გამოხატულება შეიძლება გარკვეულწილად ნაკლებად პროგნოზირებადი იყოს, ვიდრე ეს უნდა იყოს.
რეგიონებში ხალხის გადაადგილებისას ენა ხდება როგორც დამაკავშირებელი ფაქტორი, ასევე კონფლიქტის წერტილი. ინდოელები უფრო მეტად უკავშირდებიან თავიანთ რეგიონალურ იდენტობას თუ ეროვნულ იდენტობას? ეს არის აქტუალური კითხვა იმ დროს, როდესაც ერი, ეროვნული იდენტობა და ნაციონალიზმი პოლიტიკურ რიტორიკაში ცენტრალურ ადგილს იკავებს. მაგრამ აუცილებელია თუ არა მისი რეგიონალურ-ენობრივი იდენტობის ვაჭრობა ეროვნული იდენტობის გამოცხადების მიზნით? 2016-2018 წლებში Lokniti-CSDS-ისა და აზიმ პრემჯის უნივერსიტეტის ერთობლივი კვლევის „პოლიტიკა და საზოგადოება არჩევნებს შორის“ მონაცემების გამოყენებით, ჩვენ ვცდილობთ გამოვიკვლიოთ ხალხის პრეფერენციები.
ბიულეტენი| დააწკაპუნეთ, რომ მიიღოთ დღის საუკეთესო ახსნა-განმარტებები თქვენს შემოსულებში
რომელ იდენტობას უფრო მეტად უკავშირდებიან ადამიანები?
ადამიანებს ჰკითხეს, უფრო მეტად უკავშირდებიან მათ რეგიონალურ იდენტობას თუ ეროვნულ იდენტობას. საერთო ჯამში, თითქმის ყოველი მესამე (36%) დაკავშირებულია ეროვნულ იდენტობასთან, ხოლო 30% თავის სახელმწიფო იდენტობასთან. ადამიანების მეოთხედზე ოდნავ მეტმა (27%) ორივეს თანაბარ უპირატესობას ანიჭებდა (სურათი 1).
რას აჩვენებს სახელმწიფოების მონაცემები?
არის რამდენიმე სახელმწიფო, სადაც რეგიონალური განწყობა უფრო ძლიერია. მაგალითად, ჯამუ და ქაშმირში (65%), ტამილ ნადუში (56%), მიზორამში (51%), ოდიშაში (47%), ნაგალანდში (46%) და გუჯარატში (37%) უფრო მეტი ადამიანი დაკავშირებულია მათ სახელმწიფო იდენტობასთან, ვიდრე რეგიონალური იდენტობები (სურათი 2).
ზოგიერთი სახელმწიფო უპირატესად ნაციონალურია საკუთარი თავის იდენტიფიკაციისას. მათი უმეტესობა ჰინდის ცენტრშია - ჰარიანა (66%), დელი (63%), დეპუტატი (61%), რაჯასტანი (51%), ბიჰარი (48%), UP (47%) და ჯარხანდი (46%). . ასევე არის რამდენიმე სახელმწიფო ჰინდი-ჰართლენდის მიღმა, სადაც ადამიანების უფრო დიდი ნაწილი თავს „ინდოელად“ ასახელებს - მაჰარაშტრა (57%), დასავლეთ ბენგალი (44%) და ტრიპურა (42%). ზოგიერთ შტატში ადამიანები თანაბარ უპირატესობას ანიჭებდნენ ორივე იდენტობას - ჩატისგარჰ (50%), უტარახანდი (44%), პენჯაბი (43%), კერალა (38%) და ასამი (37%).
ᲨᲔᲛᲝᲒᲕᲘᲔᲠᲗᲓᲘ ᲔᲮᲚᲐᲕᲔ :Express-მა განმარტა ტელეგრამის არხი
რომელი ენაა სასურველი საჯარო სივრცეში: ადგილობრივი თუ რომელიმე ენა?
რეგიონებში ხალხის გადაადგილებისას ენა ხდება როგორც დამაკავშირებელი ფაქტორი, ასევე კონფლიქტის წერტილი. მიგრანტ მუშაკებს ხშირად მოელიან, რომ ისწავლონ და ისაუბრონ რეგიონალურ ენებზე. ხალხი მოქნილი აქვს ენის გამოყენებას საჯარო ურთიერთობისას, თუ ისინი დაჟინებით მოითხოვენ მხოლოდ ადგილობრივ ენას? ჩვენ აღმოვაჩინეთ, რომ ხალხი თითქმის თანაბრად იყოფა, ორ მეხუთედზე ოდნავ მეტი (42%) ამბობს, რომ არ აინტერესებს რომელიმე ენის გამოყენება და ოდნავ უფრო მაღალი პროპორცია (44%) ამბობს, რომ ურჩევნია ადგილობრივი ენის გამოყენება (სურათი 3).
რეგიონალური ენის გარდა სხვა ენის მიღება ყველაზე დაბალი იყო კარნატაკაში, სადაც 83%-მა განაცხადა, რომ ადამიანებმა ადგილობრივი ენა საჯარო ადგილებში უნდა გამოიყენონ. სხვა სახელმწიფოები, სადაც აქცენტი ადგილობრივ ენაზე მეტი იყო, ვიდრე სხვა ენებზე იყო: ოდიშა (62%), ბიჰარი (59%), J&K (58%) და გუჯარატი (57%). პირიქით, ისეთ შტატებში, როგორიც არის ნაგალანდი და კერალა, რომლებსაც აქვთ განსხვავებული რეგიონალური იდენტობა, ადამიანების დაახლოებით ორი მესამედი ეთანხმებოდა ნებისმიერ ენას საჯარო ადგილებში. საინტერესოა, რომ ზოგიერთ სამხრეთ შტატში, როგორიცაა ტელანგანა, ტამილ ნადუ და ანდჰრა პრადეში, ნებისმიერი ენის უპირატესობა უფრო მაღალი იყო, ვიდრე ადგილობრივ ენაზე. ჰარიანა იყო ერთადერთი შტატი, სადაც რესპონდენტთა ერთ მესამედზე (37%) კატეგორიულად აღნიშნა, რომ მათ არ ჰქონდათ პრობლემა ჰინდის გამოყენებასთან საჯარო ადგილებში, მაგრამ არ მიიღებდნენ ინგლისური ენის გამოყენებას (სურათი 4).
პასუხები გვაფრთხილებს იმ ფაქტზე, რომ ენა რჩება მნიშვნელოვან ემოციურ ფაქტორად, მაგრამ მისი პოლიტიკური გამოხატულება შეიძლება გარკვეულწილად ნაკლებად პროგნოზირებადი იყოს, ვიდრე ეს უნდა იყოს.
ᲒᲐᲣᲖᲘᲐᲠᲔᲗ ᲗᲥᲕᲔᲜᲡ ᲛᲔᲒᲝᲑᲠᲔᲑᲡ:
