როგორ გადაიქცა ლაშკარ-ე-ჯანგვის ანტი-შიიტური ლაშქრობა ომი პაკის სახელმწიფოსთან
კვეტას თავდასხმა აჩვენებს, რომ გასულ წელს ჯგუფის ლიდერების მკვლელობა მხოლოდ პუნქტუაცია იყო მის სისხლიან ისტორიაში.
Lashkar-e-Jhangvi-ის ისტორია არის სიძულვილი შიიტების მიმართ, რომლებმაც დაინახეს, რომ მან განახორციელა სასიკვდილო თავდასხმების სერია (როგორიცაა კვეტაში, 2013 წ. (წყარო: Reuters) ყველა უყურებდა როგორ ხდებოდა, ზოგი მხიარულობდა, ზოგი ჩუმად. ბრბომ, რომელსაც სათავეში 50-მდე მამაკაცი იარაღებით ხელმძღვანელობდა, სამი ქალი სახლიდან გაიყვანა, ტანსაცმელი დახიეს, თმა გაიპარსეს და სახეები გაუშავეს. შემდეგ ქალები შიშველი წაიყვანეს ადგილობრივ პოლიციის განყოფილებაში, ოფიცრებმა კი ესკორტით უზრუნველყოფდნენ. ინტიზარ-ულ-ჰაკ მუავია, პოლიტიკოსი, რომელიც ბრბოს ხელმძღვანელობდა, თქვა, რომ ქალები მეძავები იყვნენ; ხოლო შიიტური თემი, რომელსაც ისინი ეკუთვნოდნენ, აბინძურებდა ქვეყანას. დანაშაულისთვის ის არ დასჯილა; ის მცირე იყო იმ დანარჩენებთან შედარებით, რომლებიც მან ჩაიდინა, როგორც ანტიშიიტური მილიციის წევრი.
ნახეთ, კიდევ რა არის ახალი ამბები:
ცოტას აღარ ახსოვს შაჰნაზ ბიბის ამბავი, ქალი 2009 წლის 29 სექტემბერს ლაჰორის მახლობლად, ფოლ ნაგარის ქუჩებში გაიარა: ერთმა აღშფოთებამ მეორე გადაანაცვლა, ხოლო სამართლებრივი პროცესი გაჭიანურდა.
თუმცა, სიუჟეტი საკვანძოა იმისთვის, რომ გავიგოთ ორშაბათს ღამის ტერორისტული თავდასხმა კუეტაში პოლიციის კადეტებზე, რომლის შედეგადაც დაიღუპა მინიმუმ 61 და დაშავდა 100-ზე მეტი. დამნაშავეები იყვნენ ბრბოს სამხედრო ავანგარდი ფულ ნაგარში, რომლებიც იბრძოდნენ პაკისტანის ხელახლა გადაკეთებისთვის ისლამური სახელმწიფოს იმიჯში. ურწმუნო სექტის წინააღმდეგ კამპანიიდან მათი ომი გადაიზარდა ომში „განდგომილი“ სახელმწიფოს წინააღმდეგ.
***
ორშაბათს პოლიციის კადეტებზე თავდასხმა ცხადყოფს, რომ სუნიტური ექსტრემისტული ჯგუფის კამპანია „ურწმუნო“ სექტის წინააღმდეგ ახლა გადაიზარდა ომში, რომელსაც ის „განდგომილ“ სახელმწიფოს უწოდებს. (წყარო: Reuters) სამშაბათს ბელუჯისტანის არმიის სასაზღვრო კორპუსის გენერალურმა ინსპექტორმა თქვა, რომ ჩასმული სატელეფონო ზარები აკავშირებს კვეტას თავდამსხმელებს ლაშკარ-ე-ჯჰანგვის ალ-ალამის ფრაქციასთან - ერთ-ერთი ანტიშიატური ჯგუფიდან, რომელიც პასუხისმგებელია ასობით მკვლელობაზე. როგორც რელიგიურ უმცირესობაში, ასევე სახელმწიფოში. თუმცა, ისლამურმა სახელმწიფომ აიღო პასუხისმგებლობა მკვლელობებზეც, გამოაქვეყნა იმ მამაკაცის ფოტოები, რომლებიც ამბობს, რომ სამი თავდამსხმელი იყო, ვინც თავდასხმა განახორციელა.
მიუხედავად იმისა, რომ აშკარა წინააღმდეგობამ ბევრი დაბნეული დატოვა, ეს ორი პრეტენზია ნამდვილად არ არის წინააღმდეგობრივი: ისლამური სახელმწიფო სამხრეთ აზიაში უფრო დროშაა, ვიდრე ორგანიზაცია, რომელსაც აფრინავს ჯიჰადისტური ორგანიზაციების განსხვავებული კოალიცია, რომელიც გაერთიანებულია საერთო იდეოლოგიითა და გარემოებებით.
***
1984 წელს გაურკვეველმა სასულიერო პირმა, სახელად მაულანა ჰაკ ნავაზ ჯჰანგვიმ დააარსა პაკისტანის Anjuman-e-Sipah-e-Sahaba პენჯაბის ქალაქ ჯჰანგში. გენერალ ზია-ულ-ჰაკის ისლამისტური პროექტით გათავისუფლებული, ის თავის ორგანიზაციას ხედავდა, როგორც სუნიტური მართლმადიდებლობის ავანგარდს ირანული რადიკალიზმის წინააღმდეგ და ძალა, რომელიც დაეხმარებოდა პაკისტანის მილიტარისტულ თეოლოგიურ სახელმწიფოდ გარდაქმნას. მაულანა ჯანგვი იყო პაკისტანელი სასულიერო პირების ახალ თაობას შორის, რომლებიც გამოჩნდნენ იმ დროს, დაამთავრეს სემინარიები, რომლებიც თავიანთი აზროვნებით დეობანდის ტრადიციებს ევალებოდათ და მათი პოლიტიკა ულტრამემარჯვენე ჯამიატ-ე-ულამა-ე-ისლამს ევალებოდათ.
წლების განმავლობაში, სიპაჰ-ე-საჰაბამ, როგორც საკუთარ თავს უწოდა მას შემდეგ, რაც 1985 წელს სიტყვა ანჯუმანი ჩამოაგდო თავისი სახელიდან, სხვა არაფერი გააკეთა, გარდა სახელმწიფოსა და საუდის არაბეთის ფულის ლობირებისა. მისმა კადრებმა ჯანგში კედლები შელესეს გრაფიტით: კაფირი, კაფირი - შია კაფირი იყო ერთ-ერთი განსაკუთრებით წარმოსახვითი სლოგანი.
თუმცა, 1990 წლის დეკემბერში SSP-მა მოკლა ირანელი დიპლომატი სადიკ განჯი, რამაც საფუძველი ჩაუყარა ხანგრძლივ და მკვლელობის კამპანიას. მაულანა ალამ ტარიკი, რიაზ ბასრა, აკრამ ლაჰორი და მალიქ იშაკი გახდებიან მთავარი მოთამაშეები ჯიჰადისტურ ლანდშაფტში - და პენჯაბის პოლიტიკაში.
***
სხვა დეობანდის ჯგუფების მსგავსად, სიპაჰ-ე-საჰაბამ ძუძუთი იწოვა ჰარკატ-ულ-ჯიჰად-ე-ისლამის, ყველაზე დიდი დეობანდის ჯიჰადისტური ჯგუფის, რომელიც შეიქმნა ავღანეთში საბჭოთა კავშირის წინააღმდეგ საბრძოლველად. სიპაჰ-ე-საჰაბას კადრები ვარჯიშობდნენ მის ბანაკებში და იზიარებდნენ ერთსა და იმავე მსოფლმხედველობას, ერთი საკვანძო განსხვავებით - იქ, სადაც 1990-იან წლებში სხვა ჯგუფები ქაშმირში საბრძოლველად მიისწრაფოდნენ, მისი ომი ფოკუსირებული იყო შიგნით ისლამის მტრებზე.
მომდევნო წლებში სხვადასხვა შემადგენელი ფრაქცია დაიშალა, კვლავ დაიშალა და ხელახლა ჩამოყალიბდა. მაგალითად, ლაშკარ-ე-ჯჰანგვი შეიქმნა 1996 წელს, მას შემდეგ რაც აჯანყებულებმა სჯეროდათ, რომ ხელმძღვანელობამ დაკარგა სიპაჰ-ე-საჰაბას ჭეშმარიტი მიზნები და ჩაიძირა პოლიტიკაში. Lashkar-e-Jhangvi Al-Alami იყო ამ ახალი ჯგუფის ფილიალი, რომელიც პასუხისმგებელია საერთაშორისო მნიშვნელობის ოპერაციებზე.
გენერალ პერვეზ მუშარაფის ხელისუფლებაში მოსვლის შემდეგ, სამსახურებთაშორისო დაზვერვის დირექტორატი დაეხმარა ინჟინერ სიპაჰ-ე-საჰაბას მეთაურს, მაულანა აზამ ტარიქს ეროვნულ ასამბლეაში არჩევაში, როგორც დემოკრატების, ისე ჯიჰადისტების საპირწონედ. მან კეთილგანწყობა გადაიხადა სამხედრო მმართველის მარიონეტული პრემიერ-მინისტრის, მირ ზაფარულა ჯამალის კენჭისყრით, რომელმაც ერთი ხმით გაიმარჯვა.
მაგრამ ინდოეთ-პაკისტანის 2001-2002 წლების სამხედრო კრიზისის შემდეგ, გენერალ მუშარაფის რეჟიმმა დაიწყო ჯიჰადისტური ჯგუფების ჩახშობა პაკისტანში. მოკლეს ლაშქარ-ე-ჯანგვის მთავარი რიაზ ბასრა. სიპაჰ-ე-საჰაბამ დახმარებისთვის მიმართა ახლანდელ პრემიერ მინისტრ ნავაზ შარიფის პაკისტანის მუსლიმთა ლიგა-ნავაზს. PML (N)-ის რანა სანაულა და სარდარ ზულფიქარ ხანმა სიპაჰ-ე-საჰაბას მხარდამჭერებს სახლი მისცეს პარტიაში, სანაცვლოდ მათი ქსელების გამოყენება პაკისტანის სახალხო პარტიისა და არმიის წინააღმდეგ.
***
2008 წლის საყოველთაო არჩევნების შემდეგ პენჯაბში, ანალიტიკოსმა მუჯაჰიდ ჰუსეინმა წერს, რამდენიმე PML(N) კანდიდატმა ირიბად აღიარა ის ფაქტი, რომ მათი საარჩევნო გამარჯვება შეუძლებელი იყო სექტანტური და ექსტრემისტული რელიგიური კოსტიუმების დახმარების გარეშე. სწორედ ამ ძალებმა შექმნეს კლიმატი ისეთი მოვლენებისთვის, როგორიცაა ფოლ ნაგარში - და შიიტების შემზარავი ტერორისტული ხოცვა-ჟლეტის სერია, რომელიც მოვიდა პაკისტანის ისტორიაში.
გარიგების შედეგად ლაშქარ-ე-ჯჰანგვი, რომელიც ჯერ კიდევ მჭიდროდ იყო მოკავშირე სიპაჰ-ე-საჰაბასთან, ფლობდა უპრეცედენტო ძალაუფლებას. 2011 წლის ბროშურში იგი აცხადებდა, რომ ყველა შიიტი მკვლელობის ღირსია. ჩვენ გავათავისუფლებთ პაკისტანს [ამ] უწმინდურ ადამიანებს. პაკისტანი ნიშნავს სუფთა მიწას და შიიტებს არ აქვთ აქ ყოფნის უფლება. მალიქ იშაკმა, ლაშქარ-ე-ჯჰანგვის მეთაურმა, დაათვალიერა ქვეყანა, სადაც ქადაგებები მოჰყვა და, სავარაუდოდ, ბრძანა თავდასხმა 2013 წლის 10 იანვარს სნუკერის დარბაზზე, სადაც ხშირად სარგებლობდნენ ახალგაზრდა ეთნიკური ჰაზარები, რამაც 92 მოკლა.
შარშან, თუმცა, სახელმწიფომ საბოლოოდ უპასუხა, იმის შიშით, რომ ჯიჰადისტები შეუქცევად გადავიდნენ ისლამური სახელმწიფოს მკლავებში. სადაზვერვო სამსახურებმა გააფრთხილეს, რომ შეხვედრები გაიმართა ლაშკარ-ე-ჯჰანგვის ლიდერებსა და ისლამური სახელმწიფოს მაღალჩინოსნებს შორის, რომლებზეც შემუშავდა გეგმები, რომლებიც საფრთხეს შეუქმნიდა თავად პაკისტანის სამხედროებს.
ისჰაკი და მისი ორი ვაჟი, უსმანი და ჰაკ ნავაზები დააკავეს - რამდენიმე დღის შემდეგ კი სამივე და თერთმეტი სხვა კადრი მოკლეს იდუმალი პოლიციასთან შეტაკებაში.
ლაშკარ-ე-ჯჰანგვის ელემენტები უპასუხეს პაკისტანში პრო-ისლამური სახელმწიფოს ჯიჰადისტების დამცავ გარსში უკან დახევით, როგორიცაა ჯუნდულა და თეჰრიკ-ე-თალიბანის ფრაქციები. ცოტა რამ არის ცნობილი იმის შესახებ, თუ ვინ ხელმძღვანელობს ამ ახალ ქსელებს, მაგრამ ორშაბათს მსგავსი თავდასხმები უდავოდ აჩვენა მათი ლეტალობა.
ფარჰან ზაიდი და მუჰამედ ისმაილ ხანი, რომლებმაც გააანალიზეს ეს ახალი ქსელები უახლეს ესეში, აღნიშნეს, რომ მიუხედავად იმისა, რომ ისლამურ სახელმწიფოს შეიძლება გაუჭირდეს თავისი კონტროლის გავრცელება პაკისტანზე, მას შეუძლია შეაგროვოს საკმარისი მიმდევრები - მებრძოლები და პოლემიკოსები. არეულობა პაკისტანში მომავალი წლების განმავლობაში.
გასულ წელს მისი უმაღლესი ლიდერების მკვლელობა, როგორც ჩანს, მხოლოდ პუნქტუაცია იყო ლაშქარ-ე-ჯანგვის ისტორიაში.
ᲒᲐᲣᲖᲘᲐᲠᲔᲗ ᲗᲥᲕᲔᲜᲡ ᲛᲔᲒᲝᲑᲠᲔᲑᲡ:
