ფაქტების შემოწმება: მუხლი 35, გაეროს წესდება - როგორ აიღო ინდოეთმა პაკისტანის შეჭრა J&K-ში
ამიტ შაჰმა თქვა, რომ ნეჰრუმ გაეროს წესდების 51-ე მუხლის მიხედვით, 35-ე მუხლის ნაცვლად, ეს საკითხი გაეროში რომ გადაიტანა, შედეგი განსხვავებული იქნებოდა.
მუმბაი: შინაგან საქმეთა მინისტრი ამიტ შაჰი საუბრობს მუმბაიში გამართულ მიტინგზე, კვირა, 2019 წლის 22 სექტემბერი. (PTI ფოტო) კვირას მუმბაიში, კავშირის შინაგან საქმეთა მინისტრი ამიტ შაჰი პასუხისმგებლობა ინდოეთის პირველ პრემიერ მინისტრ ჯავაჰარლალ ნერუს დააკისრა პაკისტანის მიერ ოკუპირებული ქაშმირის არსებობისთვის, რადგან მან გამოაცხადა საომარი მოქმედებების დროული შეწყვეტა მას შემდეგ, რაც პაკისტანი შეიჭრა ქაშმირში 1947 წლის ოქტომბერში. მან თქვა, რომ ნეჰრუმ ეს საკითხი გაეროს წესდების 51-ე მუხლის მიხედვით წაიყვანა. 35, შედეგი განსხვავებული იქნებოდა.
ცეცხლის შეწყვეტა
ცეცხლის შეწყვეტა გაეროს მისიის შუამავლობით მოხდა. გაეროს ჩანაწერების მიხედვით, 1948 წლის 1 იანვარს ინდოეთის მთავრობამ უშიშროების საბჭოს შეატყობინა ინდოეთსა და პაკისტანს შორის არსებული ვითარების დეტალები, დამპყრობლების დახმარების გამო, რომლებიც შედგებოდნენ პაკისტანის მოქალაქეებისგან და პაკისტანის დაუყოვნებლივ მიმდებარე ტერიტორიიდან. ჩრდილო-დასავლეთით, პაკისტანიდან ჯამუსა და ქაშმირის წინააღმდეგ ოპერაციებისთვის მიდიოდნენ. მიუთითებდა, რომ J&K შეუერთდა ინდოეთს, ინდოეთის მთავრობამ მიიჩნია პაკისტანის მიერ ამ დახმარების გაწევა, როგორც აგრესიის აქტი ინდოეთის წინააღმდეგ... ინდოეთის მთავრობა, რომელსაც სურდა ემოქმედა ქარტიის პრინციპებისა და მიზნების შესაბამისად, სიტუაცია უშიშროების საბჭოს ყურადღების ცენტრში ქარტიის 35-ე მუხლით.
პაკისტანმა უარყო ეს 1948 წლის 15 იანვარს და განაცხადა, რომ ინდოეთის საჩივარი 35-ე მუხლის მიხედვით შეიცავს მის წინააღმდეგ პირდაპირი თავდასხმის საფრთხეს. ამავე მუხლის თანახმად, პაკისტანმა უშიშროების საბჭოს ყურადღება გაამახვილა ინდოეთსა და პაკისტანს შორის არსებულ ვითარებაზე, რომელმაც უკვე წარმოშვა დავები, რომლებიც საფრთხეს უქმნის საერთაშორისო მშვიდობისა და უსაფრთხოების შენარჩუნებას და დაადანაშაულა ინდოეთი მუსლიმების გენოციდში, შეთანხმებების შეუსრულებლობაში. ორი ქვეყანა, ჯუნაგადის უკანონო ოკუპაცია და ინდოეთის ქმედებები ჯამუ და ქაშმირში.
მუხლი 35
33-38-ე მუხლები გვხვდება მე-6 თავში, სახელწოდებით დავების წყნარი ოკეანის გადაწყვეტა. ეს ექვსი მუხლი ადგენს, რომ თუ დავის მხარეებს, რომლებსაც აქვთ საერთაშორისო მშვიდობისა და უსაფრთხოების საფრთხის შემცველი პოტენციალი, ვერ შეძლებენ საკითხის მოგვარებას მათ შორის მოლაპარაკების გზით, ან სხვა მშვიდობიანი გზით, ან რეგიონული სააგენტოს დახმარებით, უშიშროების საბჭომ შეიძლება ჩაერთოს ამა თუ იმ მხარის მოწვევით ან მის გარეშე და რეკომენდაცია გაუწიოს სათანადო პროცედურებს ან რეკომენდაციების მეთოდებს. კონკრეტულად, 35-ე მუხლი მხოლოდ ამბობს, რომ გაეროს ნებისმიერ წევრს შეუძლია დავა უშიშროების საბჭოს ან გენერალურ ასამბლეაში გადაიტანოს.
მუხლი 51
ეს მუხლი მოცემულია მე-7 თავში სათაურით ქმედება მშვიდობის საფრთხის, მშვიდობის დარღვევისა და აგრესიის აქტების მიმართ. თავი ვარაუდობს, რომ უშიშროების საბჭო უკვე ჩაფლულია სიტუაციით.
51-ე მუხლი არსებითად ამბობს, რომ გაეროს წევრს აქვს ინდივიდუალური ან კოლექტიური თავდაცვის უფლება, თუ თავს დაესხნენ, სანამ უშიშროების საბჭო არ მიიღებს აუცილებელ ზომებს საერთაშორისო მშვიდობისა და უსაფრთხოების შესანარჩუნებლად. მასში ნათქვამია, რომ წევრის მიერ ამ უფლების გამოყენების შესახებ დაუყოვნებლივ უნდა ეცნობოს უშიშროების საბჭოს და არავითარ შემთხვევაში არ უნდა იმოქმედოს უშიშროების საბჭოს უფლებამოსილებასა და პასუხისმგებლობაზე წინამდებარე ქარტიის შესაბამისად, განახორციელოს ნებისმიერ დროს ისეთი ქმედება, როგორც ამას საჭიროდ ჩათვლის. საერთაშორისო მშვიდობისა და უსაფრთხოების შენარჩუნების ან აღდგენის მიზნით.
Შედეგი
გაეროს მისიის შექმნის გადაწყვეტილება მიღებულ იქნა 20 იანვარს. გაერომ გამოიყენა 34-ე მუხლი, რათა მისიას დაევალა გამოიძიოს სიტუაციის ფაქტები და განახორციელოს ნებისმიერი შუამავალი გავლენა...შესაძლებელია სირთულეების აღმოფხვრაში.
უშიშროების საბჭოს წინაშე დღის წესრიგის სათაური ასევე შეიცვალა ჯამუ და ქაშმირის საკითხიდან ინდოეთ-პაკისტანის საკითხზე. ხუთკაციანმა მისიამ, რომელსაც ინდოეთისა და პაკისტანის მიერ წარდგენილი წევრები და სამი სხვა წევრი ჰყავდა, საბოლოოდ შუამავლობდა საომარი მოქმედებების შეწყვეტას 1949 წლის 1 იანვრიდან და ცეცხლის შეწყვეტის ხაზის დამყარებას 1949 წლის 27 ივლისს, რამაც პაკისტანი დატოვა ტერიტორიებით. ჯამუ და ქაშმირი, რომელიც იმ დღეს მის კონტროლს ექვემდებარებოდა. ეს იყო ცეცხლის შეწყვეტის ხაზი, რომელიც ეწოდა კონტროლის ხაზს 1972 წლის სიმლას შეთანხმებაში.
ᲒᲐᲣᲖᲘᲐᲠᲔᲗ ᲗᲥᲕᲔᲜᲡ ᲛᲔᲒᲝᲑᲠᲔᲑᲡ:
