განმარტა: აქტივების გაყიდვის მიზნები და შემოსავლის გამომუშავება

მთავრობები ხშირად ვერ ასრულებენ თავიანთ მიზნებს დეინვესტიციისთვის. მიმდინარე წელს ეკონომიკურმა აქტივობამ სერიოზული გავლენა მოახდინა პანდემიამ და ფისკალური დეფიციტი გაუარესდება.

მიმდინარე წელს კოვიდ-19-ის პანდემიამ მძიმე გავლენა მოახდინა მთავრობის ფუნქციონირების ყველა ასპექტზე. (ფოტო Himanshu Bhatt/NurPhoto/Getty Images-ის ბლუმბერგის მეშვეობით)

შარშან კავშირის ბიუჯეტის წარდგენისას, ფინანსთა მინისტრმა ნირმალა სითჰარამანმა ყველა გააოცა, როდესაც გამოაცხადა დეინვესტირების სამიზნე 2,1 მილიონი რუპია.

როგორც წლიური მიზნები მიდის, ეს ადვილად სამიდან ოთხჯერ აღემატებოდა ჩვეულებრივ მიზნობრივ რაოდენობას. მისი ზომიდან გამომდინარე, ეს იყო მთავრობის სტრატეგიის მნიშვნელოვანი ელემენტი, შეენარჩუნებინა ფისკალური დეფიციტი. თუმცა, პანდემიის წლის განმავლობაში საჯარო აქტივების გაყიდვის დაგვიანებული ტემპი ვარაუდობს, რომ მთავრობა ნაკლებად სავარაუდოა, რომ მიაღწიოს მიზანს.

რა არის დეინვესტიცია?

კავშირის მთავრობა ინვესტირებას ახორციელებს რამდენიმე საჯარო სექტორის საწარმოში (PSUs), როგორიცაა Air India, Bharat Petroleum, Delhi Metro Rail Corporation და ა.შ. ვინაიდან ის არის უმრავლესობის აქციონერი (რაც ნიშნავს, რომ ის ფლობს აქციების 51%-ზე მეტს), ცენტრს შეუძლია გაზარდოს ფული ამ PSU-ებში მისი წილის ლიკვიდაციით.

აქტივების ასეთმა გაყიდვებმა შეიძლება შეამციროს მთავრობის წილი - მაგალითად, როდესაც ის ცდილობდა გაეკეთებინა სიცოცხლის დაზღვევის კორპორაციის საჯარო სიაში 2020 წელს - ან ასევე შეუძლია ფირმის საკუთრება მთლიანად გადასცეს ყველაზე მაღალ პრეტენდენტს - როგორც ეს Bharat Aluminum Company-თან იყო. , რომელიც 2001 წელს ვედანტა ჯგუფს მიჰყიდა.

რატომ იყიდება PSU-ები?

ზოგადად რომ ვთქვათ, PSU-ებში დეინვესტიციის უკან ორი ძირითადი მოტივაცია დგას.

ერთია მათი ფუნქციონირების საერთო ეფექტურობის გაუმჯობესება. როგორც PSU-ები, მათ ყოველდღიურად მართავს მთავრობა. მაგრამ ამით არის შანსი იმისა, რომ პოლიტიკურმა მოსაზრებებმა დაჩრდილოს ეკონომიკური და კორპორატიული ინტერესები. ეს განსაკუთრებით ეხება მაშინ, როდესაც PSU აწარმოებს ტრანზაქციებს მთავრობასთან - მაგალითად, როდესაც ის ყიდის თავის პროდუქტებსა და სერვისებს მთავრობას, ფასზე შეიძლება გავლენა იქონიოს ბაზრის ფაქტორების გარდა სხვა ფაქტორებმა.

დეინვესტიციით (ან სამთავრობო წილის შემცირებით) მცდელობაა, რომ ასეთი PSU უფრო ეფექტური გახდეს, რადგან ის არ იქნება ანგარიშვალდებული სხვა ადამიანებისა და სუბიექტების წინაშე, მთავრობის გარდა. ძირითადი იმედი არის, რომ კერძო ან კორპორატიული საკუთრება გამოიწვევს უფრო ეფექტურ მენეჯმენტს.

მეორე ფაქტორი არის მთავრობის საჭიროება შეავსოს თავისი დეფიციტი. ინდოეთის მთავრობებს მუდმივად აქვთ ბიუჯეტის დეფიციტი. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, მთავრობა თავის ხარჯებს მხოლოდ საგადასახადო შემოსავლებიდან ვერ ახორციელებს. ექსტრემალური მონეტარული სტრესის დროს მთავრობებმა იფიქრეს გაყიდონ თავიანთი წილები PSU-ებში, რათა მოეპოვებინათ სახსრები და დაეკმაყოფილებინათ უფსკრული მის ხარჯებსა და შემოსავლებს შორის. ეკონომიკურ ლიბერალიზაციამდე ასეთი მცდელობები მთავრობის აქტივების მონეტიზაციისთვის აკრიტიკებდნენ, როგორც ოჯახის ვერცხლის გაყიდვას. მაგრამ პოსტლიბერალიზაცია, მთავრობის წილის შემცირება, განსაკუთრებით ისეთ სექტორებში, როგორიცაა თავდაცვის სტრატეგიული სექტორები, სადაც მთავრობის ყოფნა საჭირო არ არის, მისასალმებელია დეინვესტირება. ამ გაყიდვებიდან მიღებული შემოსავლით მთავრობას შეუძლია შეამციროს თავისი ვალის ვალდებულებები და მოიზიდოს ფული ეკონომიკის სხვა ნაწილებში ინვესტიციებისთვის - როგორიცაა ინფრასტრუქტურის მშენებლობა ახალი გზებისა და ხიდების სახით ან გაზრდილი ხარჯები ღარიბთა და გაჭირვებულთა კეთილდღეობისთვის. ქვეყანა.

როგორ წარმოიქმნება ეს შემოსავლები?

ყველა PSU მუშაობს მთავრობის სხვადასხვა დეპარტამენტსა და სამინისტროში. თუმცა, ფინანსთა სამინისტროს ინვესტიციებისა და საჯარო აქტივების მართვის დეპარტამენტს (DIPAM) ევალება ცენტრის ინვესტიციების მართვა PSU-ებში. ცენტრის აქტივების გაყიდვა ექვემდებარება DIPAM-ის მანდატს.

ყოველწლიურად ფინანსთა მინისტრი ადგენს დეინვესტირების მიზნებს. შესაბამისად, ხდება წინადადებების მოწვევა, ან როგორც LIC-ის შემთხვევაში, ხდება საჯარო შეთავაზება და პსუ ნაწილობრივ ან სრულად პრივატიზებულია.

წყარო: CGA, ფინანსთა სამინისტრო

მიღწეულია თუ არა დეინვესტირების მიზნები? შეხვდებიან თუ არა მათ 2020-21 წლებში?

ზემოთ მოყვანილი ცხრილი გვიჩვენებს მთავრობის მუშაობას დეინვესტირების მიზნის მისაღწევად ბოლო 15 წლის განმავლობაში. რამდენიმე წლის გარდა, მთავრობამ ვერ შეძლო იმდენი ფულის მოზიდვა, რამდენიც წლის დასაწყისში სურდა.

მიმდინარე წელს კოვიდ-19-ის პანდემიამ მძიმე გავლენა მოახდინა მთავრობის ფუნქციონირების ყველა ასპექტზე. ფინანსთა სამინისტროს მონაცემებით, დეინვესტიციების მთლიანმა შემოსავალმა მიმდინარე წელს 17 957,7 მილიონი ლარი შეადგინა.

ᲒᲐᲣᲖᲘᲐᲠᲔᲗ ᲗᲥᲕᲔᲜᲡ ᲛᲔᲒᲝᲑᲠᲔᲑᲡ: