წიგნი ქაშმირის შესახებ ქარიშხლის თვალშია, სადაც კითხვები ჩნდება წარმომადგენლობის, ანგარიშვალდებულებისა და ეთიკის შესახებ.
ამერიკელი ანთროპოლოგი საიბა ვარმას წიგნი „ოკუპირებული კლინიკა: მილიტარიზმი და ზრუნვა ქაშმირში“ იკვლევს, თუ როგორ მოქმედებს ზრუნვა ოკუპაციის კულტურაში.
14 სექტემბერს, Twitter-ის ანონიმური ანგარიშის @Settler_Scholar-ის ტვიტერების სერია, რომელიც ამტკიცებს, რომ წარმოადგენს ქაშმირის აქტივისტების, სტუდენტებისა და მკვლევარების ჯგუფს, დაადანაშაულა ავტორი და ანთროპოლოგი საიბა ვარმა, კალიფორნიის უნივერსიტეტის ასოცირებული პროფესორი. წიგნი 'ოკუპირებული კლინიკა: მილიტარიზმი და ზრუნვა ქაშმირში', რომელიც გამოქვეყნდა გასული წლის ოქტომბერში დიუკის უნივერსიტეტის მიერ აშშ-ში და დელიში დაფუძნებული ინდი გამომცემლის Yoda Press სამხრეთ აზიაში.
ხაზგასმით აღნიშნა, რომ ვარმა იყო კრიშან ვარმას ქალიშვილი, ინდოეთის საგარეო დაზვერვის სააგენტოს, კვლევისა და ანალიზის ფრთის (R&AW) გადამდგარი წევრის, რომელიც გამოქვეყნდა ქაშმირში მშფოთვარე 90-იან წლებში, ანგარიშმა წამოჭრა კითხვები ანგარიშვალდებულების, თანხმობისა და გამჭვირვალობის შესახებ. ძალაუფლებისა და პრივილეგიის მქონე მეცნიერების ეთიკური ვალდებულებები, რომლებიც მუშაობენ ოკუპაციის პირობებში - ამ შემთხვევაში ინდოელი მეცნიერები ქაშმირში.
თავის ვებსაიტზე, ვარმას წიგნი აღწერილია დიუკის უნივერსიტეტის პრესის მიერ, როგორც ფსიქოლოგიური, ონტოლოგიური და პოლიტიკური ჩახლართული მედიცინასა და ძალადობას შორის ინდოეთის მიერ კონტროლირებად ქაშმირში - მსოფლიოს ყველაზე მჭიდროდ მილიტარიზებულ ადგილას.
ხსნის, თუ როგორ მოქმედებს ზრუნვა მილიტარიზმის კულტურაში, ვარმა წერს მისი წიგნის შესავალში, ძირითადი ინდოეთის საზოგადოება იბრძვის იმის გასაგებად, თუ რატომ ეძებენ ქაშმირელები ინდოეთისგან დამოუკიდებლობას. ინდურ ნაციონალისტურ წარმოსახვაში ქაშმირის დაკარგვა ნიშნავს გაყოფის ტრავმის ხელახლა გაცოცხლებას, რომელიც ბევრისთვის შეუთვისებელ დანაკარგად რჩება. დღეს ინდური პატრიოტიზმის ლაკმუსის ტესტია კითხვა: „გჯერათ თუ არა, რომ ქაშმირი ინდოეთის განუყოფელი ნაწილია?“ მემარჯვენე ბჰარატია ჯანატა პარტიის (BJP) მთავრობის აღზევებასთან ერთად, დებატებისთვის მცირე ადგილი რჩება; პასუხი ცალსახად უნდა იყოს „დიახ“. სხვა „მარგინალური“ ადგილებისგან განსხვავებით, რომლებიც იბრძვიან მიტოვების ან უგულებელყოფის წინააღმდეგ, ქაშმირი უყვარს - ძალიან უყვარს - ინდოეთსა და პაკისტანს. წიგნმა მოიპოვა 2021 წლის ედი ტერნერის პირველი წიგნის პრიზი, რომელიც წარდგენილია ამერიკის ანთროპოლოგიური ასოციაციის ჰუმანისტური ანთროპოლოგიის საზოგადოების განყოფილების მიერ.
ტვიტებში @Settler_Scholar-მა დაწერა, იცოდნენ თუ არა ქაშმირში ტრავმირებული პაციენტებმა ვის ესაუბრებოდნენ? ისინი მაინც კომფორტულად იგრძნობდნენ მასთან საუბარს, რომ იცოდნენ ვინ იყო მისი მამა? დაეხმარა თუ არა მამის კავშირები SV-ს კვლევის დროს? მოიპოვა მან სპეციალური წვდომა? იცოდნენ თუ არა ინდოეთის და ქაშმირის ადგილობრივმა სადაზვერვო აგენტებმა და სააგენტოებმა, რომ SV იმყოფებოდა და ატარებდა კვლევას ქაშმირში? გააუარესა თუ არა მან ტრავმატული პაციენტების მეთვალყურეობა?
ტვიტერის საკუთარ გვერდზე ვარმა ბრალდებებს რამდენიმე დღის შემდეგ დაუპირისპირდა. ანონიმური ანგარიში თავს ესხმის ჩემს კვლევას, რომელიც დაფუძნებულია მამაჩემის ყოფილ თანამდებობაზე ინდოეთის შტატში. მამაჩემი მუშაობდა უსაფრთხოების სახელმწიფოში. ის ქაშმირში იყო, როცა მე 10 წლის ვიყავი. ჩემი ნამუშევარი უარყოფს ყველა კონტრ-აჯანყებას, წარსულში და აწმყოში, ქაშმირში. მამაჩემს არანაირი კავშირი არ ჰქონდა ჩემს მიერ ჩატარებულ კვლევებზე.
ვაღიარებდი ამ ურთიერთობის აღიარების აუცილებლობას, თუმცა, ჩემი საველე მუშაობის დროს მე გავუმხილე ის ქაშმირიელ მეცნიერებსა და ჟურნალისტებს, ვისთანაც ახლოს ვიყავი. ჩემი ეთიკური პრაქტიკა და მეცნიერული არგუმენტები მათ წინაშეა პასუხისმგებელი. ჩემი პოზიცია უხვად იქნება ნათელი ყველასთვის, ვინც წაიკითხა ჩემი წიგნი და სტიპენდია. თუმცა, როგორც ჩანს, არ არის საკმარისი იმის დაწერა, რაც მაქვს. ეს თემა მოითხოვს, რომ მეც პირადად დავასახელო, შევარცხვინო და ტალახში გადავიყვანო მამაჩემი... მე ნამდვილად ვაღიარებ ჩემს პოზიციურობას: ვწერ სოლიდარობის ნიშნად და არა იმისთვის, რომ ვილაპარაკო ან მივითვისო ქაშმირის ხალხის ხმები, დაწერა მან.
ბრალდებების შემდეგ, განცხადებაში, აკადემიკოსთა ჯგუფმა, მათ შორის ანანია ჯაჰანარა კაბირი, ათერ ზია, ნოშენ ალი, სხვათა შორის, გააძლიერა მოწოდება პასუხისმგებლობისა და ეთიკისკენ და დაწერა: ჩვენ არ გვჯერა, რომ ქალიშვილი უნდა დაისაჯოს მამის ცოდვები.“ თუმცა გამოცხადებები ბადებს საკვანძო კითხვებს ყველა მეცნიერის ეთიკურ ვალდებულებებთან დაკავშირებით, რომლებიც ატარებენ ეთნოგრაფიულ და საარქივო კვლევებს ქაშმირში, განსაკუთრებით აქტუალურია მეცნიერებისთვის, რომლებიც მზად არიან მხარი დაუჭირონ ქაშმირის პოლიტიკურ ბრძოლას.
გუშინ გავრცელებულ განცხადებაში, წიგნის ინდოელმა გამომცემელმა Yoda Press-მა განაცხადა, რომ მან არ იცოდა ვარმას წინამორბედები და შეწყვეტს წიგნის სამხრეთ აზიის გამოცემის ბეჭდვას უფრო დეტალური ინფორმაციის გავრცელებამდე. თავის განცხადებაში Yoda Press წერდა, რომ ბოლო რამდენიმე დღის განმავლობაში ჩვენ გვადანაშაულებდნენ, რომ არ ვდგავართ ჩვენს ავტორს, საიბა ვარმას, ავტორის წიგნის „ოკუპირებული კლინიკა: მილიტარიზმი და ზრუნვა ქაშმირში“, რადგან გაჩნდა კითხვები მის აშკარა პოზიციონირებასთან დაკავშირებით. სტიპენდია. ჩვენ გვინდა გავიმეოროთ, რომ ჩვენ ყოველთვის გვერდში ვუდგავართ ჩვენს ავტორებს, მაშინაც კი, როცა ისინი სახელმწიფოს მიერ იყო მიზანმიმართული და დევნილი.
თუმცა, კონტექსტი, რომელშიც ჩვენ ახლა ვსაუბრობთ, რადიკალურად განსხვავებულია და მიგვაჩნია, რომ ჩვენთვის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია განვმარტოთ ჩვენი პოზიცია მეცნიერთა ეთიკურ ვალდებულებებთან დაკავშირებით, რომლებსაც ჩვენ გამოვცემთ… გამომცემლები ცნობილია იმით, რომ თვალი ადევნებენ კომერციულ მოსაზრებებს და ჩუმად რჩებიან. ასეთ დროს, როდესაც მათი წიგნები სერიოზული კითხვის ნიშნის ქვეშ დგება. Yoda Press არასოდეს ყოფილა და არც იქნება ეს გამომცემელი. ჩვენ უპირველეს ყოვლისა გვაქვს გამჟღავნებისა და ეთიკური პრაქტიკის აუცილებლობა ჩვენს მიერ გამოქვეყნებულ აკადემიურ ნაშრომებში და იგივეს ველით ჩვენი ავტორებისგან. ჩვენ გვჯერა, რომ ანგარიშვალდებულება და პოზიციონირება გადამწყვეტია როგორც ავტორებისთვის, ასევე გამომცემლებისთვის, თუ ჩვენ გვინდა წვლილი შევიტანოთ ცოდნის წარმოებაში განმათავისუფლებელი მიზნის სამსახურში.
ამ ვებსაიტზე დაუკავშირდა როგორც არპიტა დასს, რომელიც ხელმძღვანელობს Yoda Press-ს, ასევე ვარმას. ეს ამბავი განახლდება მათ პასუხთან ერთად.
ᲒᲐᲣᲖᲘᲐᲠᲔᲗ ᲗᲥᲕᲔᲜᲡ ᲛᲔᲒᲝᲑᲠᲔᲑᲡ: