ყოველი მე-4 ადამიანი, რომელიც ინდოეთში „მათხოვარს“ მიეკუთვნება, მუსლიმია
მუსლიმთა წილი ოფიციალურ 3,7 ლარამდე „მათხოვრის“ პოპულაციაში არაპროპორციულად აღემატება თემის წილს ქვეყნის მოსახლეობაში, აჩვენებს აღწერის მონაცემები.

მუსლიმები შეადგენენ ინდოეთის მოსახლეობის 14,23%-ს. თუმცა, ისინი შეადგენენ 3,7 მილიონი ადამიანის თითქმის 25%-ს, რომლებიც ინდოეთის მთავრობამ მათხოვარად დაასახელა.
აქტივისტები აცხადებენ, რომ გასულ თვეში გამოქვეყნებული მონაცემები 2011 წლის აღწერის დროს მიჩნეულთა რელიგიური ორიენტაციის შესახებ, კიდევ ერთხელ ხაზს უსვამს იმ შეზღუდულ ან არათანაბარ წვდომას, რომელიც გარკვეულ თემებს ან მოქალაქეთა ჯგუფებს აქვთ სამთავრობო სქემებსა და სერვისებზე. უბიძგებს მათ სიღარიბისკენ.
„არამუშაკნი“ აღწერით განისაზღვრება, როგორც პირები, რომლებიც არ მონაწილეობენ რაიმე ეკონომიკურ საქმიანობაში - ანაზღაურებად თუ არაანაზღაურებად - საყოფაცხოვრებო მოვალეობებში ან კულტივირებაში.
აღწერის მონაცემებით, 72,89 მილიონი არამუშაკიდან, 3,7 მილიონი მათხოვარია. ეს რიცხვი 41%-ით შემცირდა 2001 წლის ბოლო აღწერის შემდეგ, სადაც მათხოვრების რაოდენობამ 6,3 ლარი დაფიქსირდა.
მუსლიმები შეადგენენ იმ პირთა უჩვეულოდ მაღალ პროცენტს, რომლებიც მათხოვრების კატეგორიაში მოხვდნენ. სულ 92,760 მუსლიმი კატეგორიზებულია ამგვარად - ქვეყნის მთლიანი მათხოვრის მოსახლეობის მეოთხედი, რომელიც შეადგენს 3,7 მილიონს.
ინდუსები შეადგენენ ინდოეთის მოსახლეობის 79,8%-ს, მაგრამ 2,68 მილიონი ინდივიდით, შეადგენენ მათხოვრის მოსახლეობის 72,22%-ს. ქრისტიანები, რომლებიც შეადგენენ მოსახლეობის 2,3%-ს, შეადგენენ მათხოვრის მოსახლეობის 0,88%-ს (3303 ინდივიდი). ბუდისტები (0,52%), სიქები (0,45%), ჯაინები (0,06%) და სხვები (0,30%) მოჰყვებიან.
საინტერესოა, რომ უფრო მეტი მუსლიმი ქალი მათხოვრობს მუსლიმ მამაკაცებთან შედარებით, ტენდენცია, რომელიც საპირისპიროა ყველა თემის მიმართ, გარდა „სხვების“ კატეგორიაში. ქვეყნის საშუალო მაჩვენებელი არის 53,13% მამრობითი მათხოვრის 46,87% ქალი მათხოვრის; მუსლიმებისთვის ეს თანაფარდობაა 43,61% მამრობითი მათხოვრისა და 56,38% ქალის.
სიღარიბე არის შედეგი იმისა, რომ სამთავრობო პროგრამებმა ვერ უზრუნველყო მისი მოქალაქეებისთვის უსაფრთხოების ბადე. ეს რიცხვი იმის მტკიცებულებაა, რომ საზოგადოების გარკვეულ ჯგუფებს ნაკლები წვდომა აქვთ სერვისებსა და სამთავრობო პროგრამებზე და უბიძგებენ უსახლკარობისა და სიღარიბის შესახებ სოციალური მეცნიერებების ინსტიტუტის Koshish-ის კოორდინატორმა მუჰამედ ტარიკმა.
ბეგი ინდოეთში არალეგალურია და ისჯება თავისუფლების აღკვეთით 3-დან 10 წლამდე. ბომბეის მათხოვრის პრევენციის აქტი, 1959 წელს, მოჰყვა ქვეყნის თითქმის ყველა შტატს. აქტივისტები აცხადებენ, რომ აქტი არ ითვალისწინებს მათხოვრების მკაფიო კატეგორიზაციას და უსახლკარო და უმწეო მუშებიც კი, რომლებიც მიგრაციაში არიან სხვადასხვა ქალაქებში, მათხოვრების კატეგორიაში არიან. ინდოეთის მრავალი კანონის მსგავსად, მათხოვრის საწინააღმდეგო კანონმდებლობა ეფუძნება არქაულ ბრიტანულ კანონს მაწანწალების წინააღმდეგ.
1959 წლის ბომბეის მათხოვრის პრევენციის კანონის თანახმად, ყველას, ვისაც არ აქვს ხილული საარსებო საშუალება და საჯარო სივრცეში ხეტიალი აღმოჩნდება, მათხოვარად ითვლება. ყველა, ვინც მოწყალებას ითხოვს საჯარო ადგილას რაიმე საბაბით, მათ შორის სიმღერის, ცეკვის, მკითხაობის ან ქუჩის წარმოდგენის ჩათვლით, ასევე მათხოვრად ითვლება.
კანონი პოლიციას დისკრეციულ უფლებამოსილებას ანიჭებს, აიყვანოს ვინმე ეჭვის ქვეშ, რომ ის არის მათხოვარი ან გაჭირვებული, რომელსაც არ აქვს საკუთარი თავის დაცვის საშუალება.
აქტივისტები ამბობენ, რომ კანონი, ვიდრე გაჭირვებულთა რეაბილიტაცია, ადანაშაულებს ღარიბებსა და ფსიქიკური დაავადებების მქონე პირებს. ზოგიერთმა სახელმწიფომ, როგორიცაა ბიჰარი, აიღო პროგრამა მათხოვრების რეაბილიტაციისთვის. მაგრამ სხვა შტატებს, როგორიცაა მაჰარაშტრა და დასავლეთ ბენგალი, შეუძლიათ ქუჩაში ნაპოვნი ინდივიდი ციხეში გადაიყვანონ.
ᲒᲐᲣᲖᲘᲐᲠᲔᲗ ᲗᲥᲕᲔᲜᲡ ᲛᲔᲒᲝᲑᲠᲔᲑᲡ: